Projekt kwestionujący aktualne myślenie o przestrzeni publicznej na Wystawie w Muzeum Sztuki Nowoczesnej “Walka o Ulice”. Ogłaszając nasz manifest, wychodzimy poza ramy przyjętej definicji ulicy i podważamy dotychczas przyjęte standardy projektowe, które marginalizują wiele grup społecznych, a według których tworzy się miasto.
Pokazujemy naszą autorską metodologię badawczą „przestrzeni równoprawnej”, opracowaną wraz z socjolożkami, filozofkami, artystkami i feministkami . Analizujemy miasto wzdłuż Alei Jerozolimskich w dzień i w nocy, pokazując ścieżki kobiet, osób LGBTQ+, nastoletnich dziewcząt i osób starszych.
Zmapowanie tras poruszania się tych osób uświadamia nam jak kształtowanie miasta, dostępność usług, komunikacji, bezpieczeństwo, estetyka, a w końcu wykluczenie wpływa na codzienne wybory przestrzenne. Droga, któa zamiast 10 minut trwa aż 25, ponieważ nikt nie pomyślał, że kazda kobieta nie przejdzie późną wąskim chodnikiem porą wzdłuż wysokiego muru bez okien; wybór drogi okrężnej zamiast prostej i szybszej trasy, ponieważ nikt nie pomyślał co czuje kobieta idąc przejściem pod mostem, osoby LGBTQ+ unikające cis-genderowych ulic i miejsc, gdzie są narażone na molestowanie w przestrzeni publicznej, w końcu siedzące na podłogach grupy nastoletnich dziewcząt w centrach handlowych, gdyz nikt nie pomyślał o przestrzeni dla nich projektując miasto.
Jak wygląda miasto z ich perspektywy, czym dla nich jest ulica?
